Hadden we toch bijna de bus te pakken!

Terwijl we het laatste nippertje van de expresso namen op het terras, zagen we de rode bus richting Dam Mart voorbij gaan. Ondanks het rode stoplicht haalden we het net niet in te stappen. 
Het plan was om naar de grootste markt van de stad te gaan. De Dam Mart. Ze zeggen hier, net als in Gurrekum, mart tegen de markt. Grappig toch! Ook noemen ze ons land ‘Nede(r)land’ .

Enfin wij de taxi gepakt; rijden we de hele weg achter die rode bus aan.. Die mart was supergroot, met veel repeterende handel. Dertig kramen/stalletjes met gedroogde vis, nog meer met groenten, vleesch&visch en snuisterijen. Gelukkig ook een groot aantal voor milkshakes en smoothies. 
Dat fruit wordt ook gebruikt om te offeren aan Boeddha. Daar staan vaak schalen vol fruit voor Boeddha, die vegetariër is. Wanneer hij geen gebruik maakt van het offer, dan gaat het fruit na een aantal dagen naar de minderbedeelden.

Ook nog een wandeling gemaakt naar de HaRa brug. Die is indertijd door de Vietcong opgeblazen om de oprukkende yankees tegen te houden. Maar ze hebben  hem ook weer netjes herbouwd. Geen hoogtepunt qua ontwerp maar wel van historie.

sAvond heerlijk zelf gesorteerde zeevruchten gegeten. Opvallend is dat in tegenstelling tot de Chinezen men hier netjes z’n bordje leeg eet. Terwijl de Chinezen vaak veel laten staan om aan te geven dat ze dat kunnen betalen. En men eet hier steeds meer met vork en lepel in plaats van stokkies. Dat hebben de Fransen ze aangeleerd.

Vanavond besloten om laatste week naar Da Lat te gaan. In de bergen, dus koeler. Was vorige eeuw het luxe onderkomen van de Fransen en Amerikanen. Maar nu wij, en wel in een GreenEco hotel buiten de stad. Weer eens wat anders en goed voor t klimaat… Ook de reis is al geboekt; per limousine! Opgehaald bij hotel hier en voor de deur afgezet daar. En Da Lat heeft een vliegveld dus vliegen we de laatste dag terug naar Saigon. Je merkt het zeker wel; we komen steeds hoger in de pyramide, om maar eens een gemeenplaats te gebruiken